خاطرات نماز (4)

به نام خدا

همون طور که گفتم از این به بعد مطالب وبسایت به خاطرات نماز اختصاص پیدا میکنه

موضوع چهارمین خاطره : رایحه خوش اولین نماز اول وقت

برای خواندن خاطره به ادامه مطلب مراجعه فرمایید

رایحه خوش اولین نماز اول وقت

 خاطره ام را با نام او آغاز 

مي كنم كه بهترين نام است.

 

من 7 سا لم بود كه اولين نماز اول وقتم را به جا آوردم وبا  شنيدن  صداي دلنشين اذان گوش هايم نوازش مي شد.

 و سكوت  تنهايي ام را در هم مي شكفت. از خواب بر خواسته بودم و به كنار حوض رفته بودم و شنا ي ماهيان

 در درون حوض مرا به ياد شستشوي انسان به وسيله ي نماز ها ي پنجگانه مي انداخت. صداي دلنشيني با گوش

 هايم بازي مي كرد {لااله الاالله } معبودي  جز او نيست. با هر قدمي كه بر مي گرفتم تا به سجاده ام برسم حس بهتر

 وبهتري دروجودم لانه مي كرد. هواي خوبي بود. هوا بوي خدا مي داد. هوابوي شكوفه هاي بهاري مي داد اما بهار

 نبود ؛ وهوا ي  اتاق پرازعطر گل محمدي شده بود پر از عشق و محبت بود. سجاده ام را باز كرده بودم و مي

 خواستم با خدا ي خويش رازو نياز كنم... و مادرم هميشه به من مي گفت: دخترم نماز مايه ي آرامش روح وروان

 مي شود. بعد از به پايان رسيدن نمازم دعا كرده بودم دعا براي مادرم . دعا براي پدرم. دعا براي خواهرم. دعا براي

 برادرم و...و با خداي خويش سخن ها گفته بودم. با اينكه قلب كوچكي داشتم اما قلب من از قلب مادرم بزرگ تر بود.

 وبه خداي خود گفته بودم:اي ياري دهنده دلها ي نا اميد از توميخواهم دلم رابا نورت روشن سازي ودر هنگام مصيبت

 ها پناه دل بي كسم باشي. نماز را دوست دارم وقتي كه سر برسجده  مي گذارم ودر مقابل مقام بلند توحاجتم را مي

 خواهم وقتي كه سجده مي كنم مي خواهم ساخته شدن وجودم از خاك را به ياد آورم و همچنين از نعمت ها ي

 بي كران تو سپاس گزاري كنم... اي خداي من!و اي مهربان ترين مهربانان!. 

 

مبينا دريابار