خـطرهای نـاشـی از سـهل انـگاری و تـرک نمـاز
در هر دعوتی، تشویق و هشدار، هر دو نقش مهمی دارند. در آیات و روایات پاداشهای فراوانی برای نماز بیان شده و همچنین عقوبتها و کیفرهای سختی برای ترككنندگان، کاهلان و ضایعکنندگان نماز بیان شده است.
در دعوت باید اِنذار هم وجود داشته باشد تا افرادی که در مقابل دعوت به حق و نماز، سنگدلی و سرسختی نشان دادند، بدانند گرفتار چه خطراتی میشوند؟
«مَا سَلَكَكمُ فىِ سَقَر * قالوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّین»؛ در قیامت از دوزخیان پرسیده میشود که چه چیز شما را روانۀ دوزخ كرد؟ میگویند: ما از نمازگزاران نبودیم.
در جای دیگر نیز میخوانیم: «فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّى»؛ آنگاه که کارد به استخوان میرسد و در لحظۀ انتقال از دنیا به برزخ، خداوند میفرماید: اینها نه ایمان آوردند و نه نماز خواندند.
در روایات میخوانیم: کسی که نماز را عمداً رها کند، کفر ورزیده است و از دایرۀ حمایتهای الهی و رسول خدا محروم میشود: «مَنْ تَرَكَ الصَّلَاةَ مُتَعَمِّداً فَقَدْ بَرِئَ مِنْ ذِمَّةِ اللَّهِ وَ ذِمَّةِ رَسُولِ اللَّه»؛
ادامه مطلب در ادامه مطلب...
نمونههایی از مذمتهای قرآن
ـ برخی، نماز و اذان را مسخره میکنند: «وَ إِذا نادَیْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِبا»؛
ـ برخی دیگران را از نماز نهی میکنند: «أَ رَأَیْتَ الَّذی یَنْهى * عَبْداً إِذا صَلَّى»؛
ـ برخی نماز را ضایع میکنند: «أَضاعُوا الصَّلاة»؛
ـ برخی به نماز بیتوجه هستند؛ گاهی میخوانند و گاهی نمیخوانند: «الَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُون»؛
ـ برخی با کسالت نماز میخوانند: «قامُوا كُسالى»؛
ـ برخی، چهرۀ نماز را تغییر میدهند: « وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلاَّ مُكاءً وَ تَصْدِیَة»؛
ـ برخی بهطور کلی نماز نمیخوانند: «فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّى»؛
ـ برخی مراکز نماز را میبندند: «وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللَّه»؛
ـ برخی برای مراکز حق، رقیبسازی میکنند: «وَ الَّذینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِرارا»؛
ـ برخی به جای دعوت به نماز، فرزندان خود را از دین، مراکز دینی و نماز بازمیدارند ...
به راستی جای شرمندگی است که تمام هستی، همۀ وجود خود و تمام نعمتها از خدا باشد و ما با زبان خود، با هر کس گفتگو کنیم، اما از گفتگو با خداوند متعال، آن هم چند دقیقه در نماز محروم باشیم!
پس باید مراقب عواملی باشیم که ارتباط ما را با خدا قطع و با غیر خدا وصل میکند. اگر شما فرزندی را تربیت کنید که تمام امکانات را در اختیارش بگذارید، اما او از تمام امکانات شما برای رابطه با غیر شما استفاده کند و نسبت به شما بیاعتنایی و بیمهری کند، چه احساس و قضاوتی خواهید داشت؟
بنابر روایات، خداوند متعال به انسان میفرماید که تو انصاف نداری: « مَا أَنْصَفْتِ رَبَّك». خداوند در قرآن هم میفرماید: من نهایت رأفت و محبت را در حق انسان روا داشتم: «إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحیمٌ» ولی انسان در مقابل، نهایت ناسپاسی را روا داشته است: «إِنَّ الانسانَ لَظَلُومٌ كَفَّار».
شاید تمام نمازهای شبانهروزی ما به نیم ساعت نرسد، در حالیکه در 24 ساعت از شبانه روز، 48 نیم ساعت وجود دارد. آیا انصاف است که 2درصد از وقتمان را صرف آفریدگار خود نکنیم و 98درصد عمرمان را با غیر او سپری میكنیم؟!